Thòisich an turas agam gu Taigh-tasgaidh nam Busaichean-tràilidh tràth madainn Disathairne.
Dh’èirich mi aig 4.50m, fhuair mi tagsaidh gu Stèisean Sràid na Banrighinn airson trèana 06:00 gu Dùn Èideann agus ghlac mi trèana 07:00 gu Doncaster ann an Waverley.
Fad na slighe, bha mi ag èisteachd ri ceòl roc bho nan 1960an oir bha latha nan 60an gu bhith aig Taigh-tasgaidh nam busaichean-tràilidh, a’ comharrachadh dùnadh siostam busaichean-tràilidh Ghlaschu ann an 1967. Dh’iarr iad air luchd-tadhal aodach bho na 60an a chur orra agus mar sin, chuir mi lèine-t the Who orm.
Ràinig mi Doncaster aig 10.00 às dèidh dhomh èisteachd ri tòrr Hendrix, Blue Cheer, Iron Butterfly agus Mountain.
Bha e gu math iomchaidh gun robh mi ag èisteachd ris The End leis na Doors nuair a ràinig mi stèisean nam busaichean ann an Doncaster. Bha e coltach ri deireadh an t-saoghail. Tha e coltach ri ifrinn fhèin – dorcha, fuar (ged is e latha air leth fhèin blàth is grianach a bh’ ann a-muigh), fon talamh agus gu math coltach ris a’ Chumbernauld Centre air ais sna 80an. Is math gun robh riffs meur-chlàr Ray Manzarek ann gus mo dhìon!
Doncaster Exchange – “Ooh, baby, do you know what that’s worth?
Ooh, ifrinn is a place on earth”
Ghlac mi am bus gu baile Epworth dachaidh na h-Eaglaise Meathodaich far an robh seann bhus bhon taigh-tasgaidh a’ feitheimh ruinn. Bha fear air a’ bhus bhon taigh-tasgaidh a bha na threòraiche, ag innse dhuinn mun sgìre. Thòisich e ceart gu leòr le fios mu cò na celebs a bha air fuireach san àite (cricketer and reactionary Ian Botham agus a’ bhana-chleasaiche Sheridan Smith a rèir coltais) agus mu eachdraidh a’ bhaile. An uair sin, ge-tà, dh’fhàs cùisean caran neònach.
“‘S ann as a bhaile seo a bha na bràthairean Wesley a stèidhich Meathodachd (Methodism). Tha grunn eaglaisean sa bhaile seo mar a tha sa h-uile h-àite eile. Meathodaich, Baistich, Clèirich, An t-Eaglais Chaingiseach (Penticostilist) is eile. Ach ged a tha eadar-dhealachaidhean ann, chan e creideamhan eadar-dhealaichte a th’ annta ach seòrsaichean Crìosdaidheachd agus tha iad uile a’ creidsinn an rud as cudromaiche – an rud a chreideas gach Crìosdaidh – gun tèid do shàbhaladh tro chreideas ann an Crìosd a-mhàin”.
Cha mhòr nach tuirt mi “chan eil sin fìor – tha Caitligich den bheachd gu bheil e cudromach a bhith a’ dèanamh deagh obraichean” (good works) cuideachd. Ach bha mi a’ smaoineachadh gum biodh e caran gòrach nan robh atheist mar mi fhèin a’ feuchainn ri Crìostaidh a chur ceart a thaobh diadhaireachd!
Lean an searmon rud beag na bh’fhaide, agus ged nach deach m’iompachadh, bha e gu math inntinneach:
“Tha e cudromach gum bi creideas againn uile ann an Iosa Crìosd agus tha fear a tha ag obair aig an taigh-tasgaidh aig a bheil deagh fhios air a seo. Cha robh Iosa na chridhe ach an uair sin, chaidh a dhroch leòn ann an tubaist càr, chaidh a thoirt dhan ospadal far an do dhearbh an dotair gun robh e marbh agus sgrìobh an dotair teisteanas bàis air a shon. Goirid às dèidh sin, dhùisg an duine seo sa mharbhlann às dèidh dhan teaghlach aige cluinntinn gun robh e marbh. Bhon uair sin, tha e air creidsinn san Tighearna”.
Abair sgeulachd!
B ‘e sin an dàrna turas a bha mi air smaoineachadh air bàs air an latha sin. Chaidh sinn seachad air cladh ann an Doncaster agus bha bùth-obrach ann a bha a’ dèanamh clachan-uaighe. Bha soidhne mòr sona air uinneag na bùtha le rudeigin mar “Amazing reductions” sgrìobhte air. Dè? “Athair, saoil am bàsaicheadh tu aig deireadh na seachdain – tha sàr bhàrganan ann aig bùth nan clachan-uaighe?”
Gu h-annasach, bha mi ag èisteachd ri Beyond the Realms of Death le Judas Priest aig an àm…..
Ri leantainn….
Alasdair
Trèanaichean, tramaichean is tràilidhean 